Een tijdje geleden kreeg ik een mailtje van ene Pieter Uytterlinde, een nobele onbekende. Nu krijg ik wel vaker digitale post van mensen die ik niet ken. Meestal gaat het dan om vragen over een of ander recept. Maar niet zo met Pieter. Deze jongeman (vermoedde ik) viel meteen met de deur in huis: “Prachtige blog heb jij! Ik vroeg me af of jij ook blogt over foodtrucks? Ik ben twee jaar geleden foodtruck Pasado begonnen met gezonde éénpansgerechten en hoopte dat jij hier een blog over zou willen schrijven! Je kan dan eens komen proeven natuurlijk en mijn werkwijze bekijken. Laat maar weten of dit je interesseert!” Ola, Pola! That’s to the point. De kerel houdt duidelijk van een directe aanpak en dat kon me wel bekoren.
Nu zou ik inderdaad eens kunnen langsgaan, een interviewke afnemen, een bordje proeven en klaar, maar dat vond ik zo cliché. Ik wilde een originelere aanpak en vroeg Pieter of ik niet eens een shift kon meedraaien. Na wat over en weer gemail waren we eruit. Ik zou ‘als sous-chef’ een handje gaan helpen op een trouwfeest in Haacht. Ik heb stiekem toch altijd al eens willen weten of dat iets voor mij zou zijn, zo’n foodtruck…
Zo gezegd, zo gedaan. Op een zonnige zaterdag in augustus reed ik naar het verre Haacht, waar de truck stond opgesteld op de binnenkoer van een gerestaureerde vierkantshoeve. Toen ik aankwam, was de receptie van het trouwfeest net aan de gang. Het bruidspaar straalde, de sfeer was gemoedelijk, de locatie lag er prachtig bij onder een stralende zon. Terwijl de gasten genoten van een glaasje bubbels, was Pieter samen met zijn kompaan Ben het gasvuur aan het aansteken onder zijn 3 gigantische pannen. Op het menu vandaag: 1 paella met vis en zeevruchten, 1 paella mixta met vis en vlees en 1 Indische curry met kip, geserveerd met naan brood. Ik maakte snel wat foto’s en stroopte dan mijn mouwen meteen op: werk aan de winkel. Nog geen 2 uur later moesten maar liefst 110 monden gevoed worden.
Terwijl ik een handje toestak, stelde ik Pieter een aantal vragen. Of hij ook foodfestivals deed? Neen, enkel privé feestjes. Een foodfestival heeft 2 grote nadelen: ten eerste, hij kan begot niet inschatten hoeveel hij gaat verkopen, waardoor hij met overschot blijft zitten en ten tweede, zijn eenpansgerechten dreigen uit te drogen, wanneer ze uren moeten staan pruttelen op het vuur tot er een geïnteresseerde afnemer afkomt. Wat is het maximum aantal gasten dat hij aankan? Tot 70 (!) man klaart hij de klus alleen, voor alle grotere aantallen doet hij een beroep op ‘personeel’. Of hij voor kok gestudeerd had? Helemaal niet. Hij genoot een heel theoretische opleiding en had een (saaie) kantoorjob, die hij opgaf om zijn droom na te jagen: een foodtruck… Niet alleen een jongeman met een directe aanpak, die Pieter, maar ook met een pak lef dus. Hij steeg nog meer in mijn achting.
Terwijl ik in de pan met Indische curry stond te roeren, stelden de mannen een tentje op, want er kwamen bijzonder snel bijzonder dreigende onweerswolken opzetten. Pieter had de buienradar gecheckt en die voorspelde niet veel goeds… Het tentje stond amper opgesteld of het was van dattum: een windhoos tilde het tentje op. Terwijl ik onverdroten bleef verder roeren (ik kon met mijn 1m63 en 50 kg toch niks beginnen), ontfermden de mannen zich over het tentje… of wat ervan overbleef tenminste. Pieter bleef koelbloedig en zocht naar een oplossing. Uiteindelijk trokken we ons met onze pannen terug in een open schuur van de hoeve. Maar nog was de ellende niet gedaan. We stonden dan wel in het droge, maar de wind speelde ons nog altijd parten en blies de gasvuren onder de pannen constant uit. Met als motto ‘de aanhouder wint’ bleef Pieter onverdroten het vuur aansteken. Uiteindelijk met succes. Oef! Zo waren de gerechten net op tijd klaar toen de eerste hongerige gasten zich aandienden.
Of de gerechten in de smaak vielen? Zeker en vast! De eerste pan Indische curry was leeg in no time en de vrouwelijke gasten trotseerden zelfs voor een tweede keer de hakonvriendelijke kasseien om nog een portie paella te komen opscheppen. Ik werd alom gecomplimenteerd. Gezien mijn (hoge) leeftijd vermoedden de gasten waarschijnlijk dat ik de ‘madame’ van foodtruck Pasado was… Of kwam het door de commerciële flair waarmee ik ‘mijn’ spijzen aanprees? Pas op, ik kan een echt viswijf zijn. Zet mij op een markt en ik voel me er thuis! Soit. Ere wie ere toekomt: Pieter Uytterlinde is dé man voor wie alle lof bestemd was. Stressbestendig én ondernemend, 2 eigenschappen die je als foodtruck eigenaar moet hebben (en die ik dus niet heb). Ik zal dan maar community manager blijven zekers? Praatjes vertellen op Facebook, dat kan ik goed. 😉
Meer weten over de foodtruck Pasado?
Check out de website en/of Facebookpagina.
0 reacties