2023 was een jaar met een lach en een traan. Is het dat niet altijd? In maart pakte ik na 3 jaar wachten (f***ing corona) eindelijk mijn felbegeerde Six Star medaille (een speciale medaille voor het lopen van de 6 grootste marathons ter wereld: New York, Londen, Berlijn, Boston, Chicago en Tokio)… en viel daarna in een groot zwart loopgat. Doel behaald, klaar! Maar wel megafier. Nog steeds. In juni werd ik oma van Guust, ’t schattigste ventje van ’t land. Helaas moesten we begin juli ons 13-jarig hondje, Carlos, laten inslapen. En toen ging het op het werk ook nog de verkeerde kant uit: door grote gaten in de planning werd me gevraagd of ik onbetaald verlof wilde nemen. Uiteraard! Als ik daardoor ervoor kon zorgen dat mijn jonge, single collega’s onbezorgd kunnen blijven werken, dan doe ik dat met plezier.
Op blogvlak ging het me dan weer wel voor de wind. Ik mocht gaan dineren bij Bar Bulot* en had een blind date met Kamadoe Joe. Ik ging met mijn vriendinnen en partners naar het Amazing Asia Festival en werd door Gault&Millau uitgenodigd om de regio Haspengouw te gaan verkennen. Ik mocht naar de lancering van de Ofyr Cozinha en schoof de voetjes onder tafel bij Sven Ornelis. Ik had 2 heel mooie samenwerkingen, gefinancierd door de Europese gemeenschap: 1 voor rosé wijnen en 1 voor champignons en ik werkte ook samen met de kerstomaatjes van Miss Perfect Délice, waardoor er nu 2 van mijn recepten op hun verpakkingen prijken. En last but not least: mijn samenwerking met Rob, hét walhalla voor foodies, werd terug met een jaar verlengd. Elke maand rij ik ernaartoe om er de beste ingrediënten te scoren. Pure me-time! Al duurt die soms (lees: meestal) wel langer dan gepland door die dekselse files op de ring rond Brussel.
Dankbaar!
Ik deelde in 2023 in totaal 142 blogartikels/recepten met jullie en dat resulteerde in 651.363 (!) unieke bezoekers. In 2022 waren dat er nog 513.656. Dat betekent dus een bijzonder mooie groei van 10%. In december bezochten maar liefst 140.158 (!) mensen deze blog. Een waanzinnig aantal vind ik dat! En dat ging niet onopgemerkt voorbij, zo blijkt. Want ik kwam zomaar de June Top 100 met meest invloedrijke foodies binnen op plaats 45! Bam! Vooral de mooie woorden die over mij geschreven worden, stemmen mij blij.
Maar nog het meest dankbaar ben ik voor al die leuke contacten! Zo ontmoette ik in september eindelijk Hennie met wie ik al 3 jaar een “what’s app relatie” heb. Ik ging bij haar logeren (da’s durven he?) en het werd een top 2-daagse. People who love to eat (and cook), are the best people!
En onlangs ontmoette ik nog een fan. Moekie, haar Instagram naam, stuurde me dit bericht: “Beste Myriam, ben een trouwe volger van jouw blog maar ben totaal niet thuis in gans deze instagram procedure. 🙈🙈 (DM of wat dan ook is mij totaal vreemd 😖). Bij deze stuur ik jou gewoon maar dit bericht: ik heb hier een fantastisch boek (maar is te hoog gegrepen voor mij 😵💫) waarvan ik denk dat ik jou daar plezier mee kan doen. 😉 Is geen “prutsboekske” zulle maar een ferm boek (434pg) ism Frank Fol, auteur Mieke De Vylder en foto’s van Demessemaekers Wim…. PS Ik ben geen stalker ofzo, gewoon een simpele vrouw die jou een prachtig boek cadeau wil doen. 😌😌 Laat je iets weten?” Hoe lief is dat? Ondertussen kwam Inge langs en ligt het boek als pronkstuk op mijn salontafel. Ik ga er binnenkort een vegetarisch recept uit klaarmaken (want dat is blijkbaar wat jullie willen, lees verder). Dikke merci, Inge!
En ook voor Tom is een dankjewel hier op z’n plaats. Tom is, net zoals Hennie, een Nederlandse what’s app relatie, maar die me na 3 jaar what’s appen heel goed kent, hoewel we mekaar nog nooit in real life ontmoetten. We chatten over eten (recepten, mallen, ingrediënten, kookboeken, apps,… alles passeert de revue), maar ook over ons dagelijks leven. Tom baat in Frankrijk gîtes uit en kookt elke dag voor zijn gasten. Dat hij regelmatig recepten van Hap & Tap raadpleegt, spreekt voor zich. Maar ondertussen heeft hij ook al een abonnement op Gastronomixs en op Gronda, mijn 2 favoriete inspiratiebronnen. Of ik hem beïnvloed heb? Misschien. 😅
Jullie top 10 van het afgelopen jaar
Op 10 strandde de citroen tiramisu met lemon curd (7.698 views).
Op de 9de plaats eindigde deze wortel ‘steak tartare’ (8.221 views), een van de zeldzame vegetarische recepten op de blog.
Op 8 in de top 10 een leuke amuse, de Caprese 3.0 (8.347 views).
Op 7 een krokantje met gerookt zalmhaasje, panna cotta van bloemkool, truffel (8.569 views).
Op 6 een heel mooie prestatie voor dit kerstsoepje dat nog maar 2 weken online staat: de cappuccino van witlof met roquefort en gebrande hazelnoot (8.679 views).
Op 5 de galetten met vanille boterroom (10.144 views).
Op 4 de ‘steak frites’ (10.552 views).
Op 3 de geitenkaasmousse met paprikagelei en bladerdeegstengel (15.900 views).
Op een mooie 2de plaats de Caesarsalade amuse (24.236 views)
En met grote voorsprong op 1 van jullie top 10, het cappuccinodessert (27.731 views).
Wat me opvalt, is dat vooral hapjes het goed doen, meer nog dan dessert. En de desserts die scoren, zijn dan nog eenvoudige desserts (allez, voor mijn doen dan toch). Dus ga ik daar een les uit trekken: ik ga proberen om vaker ‘herkenbare’ desserts te delen, maar dan wel in een topversie. Ah jaaaaa, dit blijft wel Hap & Tap he! Beginnen hiermee doe ik komende zondag al met een soes. Correctie: een Soes met grote S! En dat brengt me naadloos bij mijn vooruitblik.
Wat heeft 2024 in petto?
Langzaam maar zeker ben ik uit het zwarte loopgat aan het klimmen. Eerste doel: de 10 Miles van Antwerpen op 21 april en daarna… wie weet… misschien de marathon van de Medoc op 7 september. Niets moet, alles mag.
Wat er sowieso op mijn planning staat, is een zesdaagse wandeling van 106 km, samen met mijn vriendin Carine: de Venntrilogie, dwars door de Venen. Omdat ik elk jaar vakantiedagen tekort kom, gaan we de wandeling spreiden over 2 x 3 dagen. Zo heb ik slechts 1 verlofdag nodig i.p.v. 5. Het eerste deel staat in mei op de planning en het tweede deel in augustus. Wie alles wil volgen, kan terecht op mijn Instagram account.
Wat zijn mijn plannen met Hap & Tap? Goch, niets speciaals. Ik stelde vorige week de vraag of er dingen/recepten zijn jullie meer willen zien in 2024 en daar kwam heel weinig reactie op. Een persoon reageerde: meer vegetarisch en die persoon heeft 100% gelijk. Een andere persoon reageerde: mijn eigen kookboek. Die persoon ga ik moeten teleurstellen. Ik heb totaal geen plannen. Waarom zou ik ook? Wie zou er nu een boek kopen, terwijl al mijn recepten gratis en voor niets hier staan? Een derde persoon vroeg me om een recept voor budini di riso. Staat genoteerd! Een vierde persoon reageerde dat ze graag meer recepten wilde “voor de gewone portemonnee”. Eerst en vooral, mijn portemonnee is ook maar een gewone. Ik werk voltijds en mijn man heeft een klein pensioentje. Maar ik snap wat de dame bedoelt. Hier is (meestal) geen dagelijkse kost te vinden. En ik ben niet van plan om daar verandering in te brengen. Er zijn tientallen sites/blogs met dat soort recepten. Ik heb er net mijn niche van gemaakt om mij te richten tot de betere hobbykok voor wie het iets meer mag zijn.
En als ik de statistieken mag geloven, dan is die ingeslagen weg de juiste. Niets moet, alles mag. Dat wordt mijn nieuwe motto in 2024. Want dat is ook zo. Dit is mijn hobby en dus bedoeld om me te ontspannen. En als ik er eens niet in slaag om 3 recepten te maken tijdens het weekend, dan is dat maar zo. Twee recepten is ook goed. Of een. Of geen. Ik ga blijven mijn best doen voor jullie. En als jullie dat ook zouden willen doen, door mijn posts op Instagram te liken, commenten, sharen of saven, dan zou ik dat héél fijn vinden. Een kleine moeite voor jullie, een groot hart onder de riem (letterlijk en figuurlijk!) voor mij.
Rest me alleen nog jullie een fantastisch 2024 te wensen met veel Hapjes & Tapjes!
Liefs,
Myriam