Ik heb een paar gekke foodie-vriendinnen. Geen moeite is hen teveel als het rechtstreeks of onrechtstreeks om eten gaat. Een dagje op en af naar Parijs om te gaan foodschoppen? Daar zeggen ze geen neen tegen. Zomaar eventjes om en bij de 150 km (enkele reis!) rijden om samen te gaan lunchen bij Villa Augustus in Dordrecht? ‘OK, doen we. Wanneer?’ Hun namen: Ann, Christine en Nadia. Alle drie hebben ze ook voor hun job met food te maken. Ann is verantwoordelijk voor het magazine Kook! van Spar, Christine organiseert kookworkshops, begeleidt groepjes op (food)shoppingtrips, heeft een blog en gaf al 2 boeken uit en Nadia tenslotte is sales representative bij Le Creuset. Ik hoef er niet bij te vertellen dat er nogal wat afgekletst wordt als we samen zijn, zekers?
Vaak is het Christine die met de wildste ideeën op de proppen komt. Niet dat ze veel inspanningen moet leveren om ons mee te tronen. Vaak volstaat al een half woord… Zo ook, vorige week. Ze ontvoerde ons naar een adresje in het Nederlandse Dordrecht dat ze al meer dan 10 jaar kende: Villa Augustus. Ze had er ooit eens over gelezen in een magazine en aangezien haar man verjaart in augustus vond ze het een uitstekend idee om daar toen te gaan lunchen met hem. Ze vond het zo’n fijne plek dat ze er jaarlijks nog terugkeert. Christine haar motto is: “fijne dingen moet je delen” en dus nam ze ons, gewillige slachtoffers, ook mee naar dit pareltje.
Al van ver doemt het imposante gebouw op. Waaaawwwww! Aan het aantal auto’s op de parking te zien, is dit inderdaad een hotspot. Maar er is plaats genoeg. En bovendien hebben we gereserveerd. Na een passage door het aanpalend winkeltje (met heel leuke props waarvan mijn hart van foodblogger sneller gaat slaan) nestelen we ons aan een tafeltje en kan het kiezen beginnen. Dat Nederlands en Vlaams 2 aparte talen zijn, ondervonden we al snel. We bestelden een “bittergarnituur”, wat tapenades en bacalhau kroketten. Toen de serveerster onze plateaus bracht, dachten we dat er een vergissing in het spel was, want er waren geen bitterballen te bespeuren. En dus bestelden we nogmaals bitterballen. Groot was onze verrassing toen de vriendelijke dame ons nòg een portie bacalhau kroketten bracht… De vergissing werd al snel duidelijk. Met “bittergarnituur” wordt een aperitiefschaal bedoeld met allerlei hartige hapjes op: kaas, gedroogde ham, bacalhau kroketten, gerookte zalm, stengels,… alles behalve bitterballen dus. 😉
Christine koos voor de gnocchi en de andere dames en ik gingen resoluut voor een suggestie van het krijtbord: slavink en entrecôte met broccoli. Afsluiten deden we met een high tea en een wandeling door de gigantische moestuin. Mijn conclusie: Villa Augustus is inderdaad een fijn adresje dat ik graag met jullie deel, Christine haar motto “fijne dingen moet je delen” indachtig. Het is de verre verplaatsing meer dan waard. Trouwens, als je het te ver vindt, er is ook een hotel. 😉
Meer info, vind je op de website van Villa Augustus of op de Facebook pagina.