Vorige week was ik in Lyon. Om de 2 jaar vindt daar, in de bakermat van de gastronomie én de geboorteplaats van wijlen driesterrenchef Paul Bocuse, de gi-gan-tische horecabeurs Sirha plaats (denk: horecaexpo maal 6!) én de Bocuse d’Or, het wereldkampioenschap van de gastronomie. In-druk-wek-kend! Er is geen ander woord voor. Niet minder dan 24 landen uit alle uithoeken van de wereld strijden er om het bronzen, zilveren en gouden beeldje van Monsieur Paul… en om eeuwige roem. Chefs die ooit een medaille aka beeldje pakten, worden voor eeuwig en altijd met de nodige égards behandeld door hun confrères aux toques.
Chartreuse en kalfsribstuk
De wereldfinale vindt dus maar om de 2 jaar plaats. Het komt erop aan om zich het jaar ervoor bij de laatste 10 landen te kwalificeren op de Europese finale. Team België, o.l.v. Lode Deroover, chef van restaurant Fleur de Lin in Zele, slaagde in 2018 in die opzet (check mijn artikel hierover). Lode, commis Piet Vande Casteele en coach Jo Nelissen werden 6de in Turijn en mochten zich dus opmaken voor Lyon. De opdracht: als voorgerecht een chartreuse presenteren met een diameter onder de 20 cm en met als vulling 50% groenten en voor de rest oesters, mosselen, kokkels en coquilles.
Voor het hoofdgerecht, dat eerst op een plateau moet gepresenteerd worden aan de jury alvorens het te dresseren op het bord, moet gewerkt worden met een kalfsribstuk. Dit moet op traditionele wijze (m.a.w. op het been gebraden) verwerkt worden. Er mag geen sous-vide cooking aan te pas komen. De Bocuse d’Or houdt graag vast aan tradities. Bovendien moet alles binnen de 5 u en 35 min doorgegeven worden.
Eurosong: and the points go to the Scandinavian countries
Lode en co laten niets aan het toeval over en laten zich voor de creatie van de plateau en alle communicatie begeleiden door de Heren Loebas die een prachtexemplaar bedenken: ze laten zich hierbij inspireren door de kraag van de Vlaamse Meester Peter Paul Rubens. De kantjes van de kraag komen ook terug in zowel voor- als hoofdgerecht. Ze hebben niet alleen prachtige en lekkere gerechten (ik had het voorrecht om te mogen gaan proeven tijdens de allerlaatste training), het hele verhaal klopt ook. De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen, wanneer ze netjes binnen de tijd alles doorgeven…
Maar dan volgt de ontgoocheling. Ik spreek nu vooral voor mezelf, want ik kreeg niet meer de gelegenheid om met het team te praten achteraf. Het zijn Noorwegen, Zweden en Denemarken die respectievelijk met het bronzen, zilveren en gouden beeldje gaan lopen. En dat al voor de tigste keer.
Uiteraard zijn die landen heel goed bezig. Ik wil niets afdoen van hun prestaties. Bijlange niet. Maar ik wil toch ook even kwijt dat ik de jurering niet helemaal koosjer vind. Die landen geven elkaar onderling gewoon maximaal veel punten… Tjah, op de punten van onze “buddy’s”, de Hollanders, konden wij niet rekenen, want die waren niet gekwalificeerd. Zolang Bocuse d’Or het systeem van punten geven niet aanpast, zullen wij (maar ook Frankrijk!) uit de boot blijven vallen, vrees ik.
Soit, het was weer heel fijn om erbij te zijn. Het was niet 4 seasons in 1 day, maar 4 emotions in 1 day: stress, hoop, ontgoocheling, maar toch ook heel veel trots voor onze jongens. We’ll be back, better, stronger! Ik kijk al uit naar de Europese finale volgend jaar in Tallinn (Estland). Wie er dan gaat deelnemen voor België zal uitgemaakt worden op de Belgische finale die plaatsvindt tijdens horeca expo in november dit jaar. Wordt vervolgd!
Bedankt aan Ferdy en Ann van Bocuse d’Or Belgium voor het vertrouwen: ik mocht al voor de 2de keer de social media verzorgen en postte op Facebook en Instagram dat het een lieve lust was. Alles is nog online en kan herbekeken worden. De Instagram stories heb ik opgeslagen in de highlight Lyon 2019.
Bedankt aan Pieter d’Hoop voor deze foto’s én voor het gezelschap in de press zone.
Bedankt aan mijn ex-chef aan hotelschool Spermalie, Jo Nelissen. Dankzij jou kwam ik destijds in contact met deze organisatie. Zoiets vanop de eerste rij meemaken is een unieke belevenis. Een once in a lifetime!
Beste Myriam,
Ik begin stilaan heimwee te krijgen naar de tijd waarin we elke dag mooie recepten geserveerd kregen.
Ik heb geen behoefte aan de moderne opvolging van de reclamegazetjes van vroeger.
En ben niet de enige…
Mvg,
Carla
Beste Carla (en al die anonieme anderen)
Bedankt dat je de tijd nam om te reageren en bedankt voor je mening. Ik respecteer die, maar sta er niet achter. Ik verduidelijk me graag even:
– Ik blog nu bijna 7 jaar, 7 jaar waarin ik wekelijks 4 artikels post, steeds volgens een vast stramien: op maandag een review, op woensdag, vrijdag en zondag een recept. Dat is al jaren zo en dat is de laatste tijd niet veranderd. Als je dit soort ‘reclame’ zoals jij het bestempelt niet wil zien, dan blijf je op maandag gewoon weg van mijn blog. Simpel.
– Om even terug te komen op wat jij “de moderne opvolging van de reclamegazetjes” noemt, wil ik je graag zeggen dat mijn trip naar de Bocuse d’Or in Lyon onbezoldigd was. Ik heb er 4 dagen congé voor ‘opgeofferd’ omdat ik de VZW Bocuse d’Or een warm hart toedraag. Puur uit passie en bewondering voor wat die mensen presteren. Ik heb er geen euro voor gekregen. Het was een onvergetelijke ervaring en die wilde ik graag delen met mijn volgers.
– Mijn blog is mijn hobby. Ik steek er gigantisch veel tijd in: recepten maken, fotograferen, uittypen,… uuuuuuuren kruipen hierin, maar geen moeite is me teveel. Ik doe het belangeloos en met veel plezier, zolang ik maar mensen kan inspireren. Ik krijg hier geen rooie cent voor en dat hoeft ook niet voor mij. Onlangs zei een media specialist me dat ik een klein maandloon misloop door geen advertenties op mijn blog te plaatsen. Het zij zo. Ik zou me er absoluut niet goed bij voelen, moesten overal op mijn blog ads voor auto’s, Cheap Tickets of Zalando staan knipperen. Meer nog: ik loop niet alleen veel geld mis, ik steek er zelf(s) veel geld in. Ik koop magazines, ik koop servies, ik koop kruiden om mijn gerechten af te werken (die ik niet zou kopen als ’t maar gewoon voor thuis was), ik koop een duur fototoestel, ik investeer in workshops food fotografie,… en ga zo nog maar even door. Als ik dit zo herlees, ben ik eigenlijk een domme geit. Collega bloggers verdienen wél aan hun blog en krijgen loon naar werken. Ik niet.
– Wanneer je verwijst naar de producten die ik af en toe gratis krijg, dan heb je een punt. Ik krijg af en toe ‘iets’. Een zakje gedroogde gember, een fles Poiremagnac,… en als ik die producten goed vind (enkel en alleen dan), dan gebruik ik die ook in mijn recepten. Ik wil altijd eerlijk zijn en schrijf dan ook dat ik die producten kreeg. Ik ben (te) eerlijk en transparant daarover. Maar je moet weten dat ik veel meer producten weiger dan dat ik er gebruik. Zo heb ik onlangs nog een zending van Foodbag geweigerd. Niks tegen Foodbag, maar ik vond dit niet bij Hap & Tap passen. Ik wil authentiek zijn. Oh ja, ik ben onlangs gezwicht om 5 recepten te creëren voor de Panasonic broodbakmachine tegen betaling, maar enkel en alleen omdat ik overtuigd ben dat die Croustina echt een heel goed toestel is. Bovendien heb ik er ook telkens bij genoteerd hoe je de recepten met de hand kan maken.
Wanneer jij me dan verwijt dat mijn blog “de moderne opvolging van de reclamegazetjes” geworden is, dan doet dat pijn.
Zo dit moest me even van het hart.
No hard feelings.
Myriam
PS Als je enkel recepten wil, dan heb je Libelle Lekker, Njam, VTM Koken,… maar pas op, heel veel recepten zijn gesponsord. Zichtbaar en onzichtbaar. 😉
Beste Myriam,
Ik heb enorm veel respect voor wat jij doet. Zoveel mensen helpen met je recepten en altijd zo geschreven dat je alles begrijpt. Ben soms verwonderd van waar je de tijd haalt om dit alles te doen. Passie, dat is het hé.
Bedankt!
vanwege een grote fan!
Dag Carla,
Ik denk dat jij op een andere blog zit te kijken? Ik zie hier namelijk nog steeds 95% overheerlijke gerechten staan 😉
Goed bezig Myriam!
Groetjes,
Mieke
Super goeie blog Myriam!!… Doe zo verder!!
Groetjes, Linda
Als vroegere blogger kan ik alleen maar zeggen, dat wat Myriam doet pure waanzin is. Zoveel tijd, zoveel passie, en dat allemaal gratis en voor niets. Eigenlijk zouden we haar moeten betalen voor haar recepten. Want het zijn er véél. Maar halve zot als ze is, vraagt ze er niets voor.
En ze steekt er héél véél spaarcentjes in. Ja, ze mag het opeten, maar je moet eens proberen van een fotocamera op te eten, of een design talloor. En die ondergronden, die zijn ook niet te vreten. Maar ze kosten wel geld.
En wees eerlijk, je wordt hier ook niet doodgebombardeerd met product placement, bannering, of gesponsorde posts…
Het enige wat ze vraagt is wat enthousiasme van onze kant, af en toe een thumbs up, en een “nom nom nom” of een “mmmmmmm lekkah!”. Als ze dat leest qua reactie, dan krijgt ze vleugeltjes en doet ze nog harder haar best.
Dus Myriam:
hmmmmmm!!!!
Lekkaaaaahhhhhh!!!
Nom nom nom!!!
Kwijl kwijl kwijl!!!
Super blog qua inhoud, opdeling, zoekfunctie, uitleg, …..Ik zou zelfs zeggen, kan het nog beter ? 🙂 🙂 🙂
Beste Myriam,
Het spijt me erg dat ik je gekwetst heb, dat was niet de bedoeling, echt niet.
Nu zie ik ook de andere kant van het verhaal.
Doe zo verder…
nogmaals sorry,
Carla
Excuses aanvaard, Carla.
No hard feelings!
Groetjes
Myriam
Dag Myriam,
heel goed bezig! De reviews zijn even inspirerend als de recepten! Vooral doorgaan!
Beste Myriam,
ik blijf genieten van je mooie blog met prachtige foto’s en steeds duidelijk uitgewerkte recepten
Dankjewel, Lieve, je reactie doet deugd!
x
Dag Myriam,
ook van mij een dikke proficiat voor je super blog !!!!!
Niet alleen zijn je recepten en foto’s “top”, maar ik geniet ook van de bijhorende meestal grappige verhalen….?