- Hap en Tap - https://www.hap-en-tap.be -

Bloggen: big business of pure passie?

Bloggen: big business of pure passie?

Voor een keer geen recept of review, maar mijn ongezouten persoonlijke mening. Niet dat die ertoe doet, maar ik wil graag dat jullie mijn visie kennen over bloggen, iets waarmee ik nu toch al 8 jaar heel actief bezig ben. Onlangs kwam ik een bijzonder mooie tekst tegen op de Instagram account van The Socialkind Network. Een probleem: die tekst was in het Frans en dus kon ik hem niet delen. Pas op, ik onderschat jullie kennis van de Franse taal niet, zenne. Ik zou niet durven. ? Maar ik vertaalde hem (zo kwam mijn opleiding van bedrijfsvertaler nog eens van pas) en deelde hem in mijn Instagram stories. Dit is de tekst in kwestie:

“Influencer zijn, DAT IS inspireren, anderen helpen, waarden hebben en echte waarden hoog in je vaandel dragen zoals solidariteit, vrijgevigheid en transparantie. DAT IS je overtuiging delen, je inzetten, creëren, innoveren, in dialoog gaan, dingen in beweging willen zetten, bijdragen tot een betere wereld. DAT IS (OPR)ECHT zijn, het is een ECHTE roeping, een ECHTE passie hebben en die delen, voor niets, simpelweg, eerlijk. Het is doen dromen, een haalbaar ideaal belichamen, nuttig zijn, de ander liefhebben, hen iets bijbrengen om zichzelf te verrijken. DAT IS verantwoordelijkheidsgevoel hebben, nederig zijn, ECHT zijn, de ander toestaan om ​​zichzelf te herkennen in wat je zegt en wat je concreet doet voor hen en voor de wereld. DAT IS geven zonder er iets voor terug te verwachten… Influencer zijn is meer dan een passie, het is een echte roeping.”

 

Bloggen: big business of pure passie?

 

Tot zover de eerste positieve boodschap, waarin ik me 200% kon/kan vinden. Maar er volgde ook nog een tweede pancarte. Een die met de vinger wijst, die beschuldigt, die tegen schenen schopt. Ik twijfelde een tijdje of ik die wel zou delen, want ik wil enkel een positieve boodschap uitdragen. Maar anderzijds kon ik me terug volledig vinden in wat er geschreven stond en deelde het dus ook maar:

 

Bloggen: big business of pure passie?

 

“Influencer zijn, DAT IS NIET, in tegenstelling tot wat zoveel mensen denken, inclusief zij die zichzelf als influencer zien, non stop producten promoten, betaald worden om abonnees aan te moedigen om meer en meer uit te geven, pakketten openen en ‘dankjewel’ zeggen tegen het pr-bureau terwijl er een promotiecode aan de “o zo dierbare” volgers gegeven wordt, non stop collabs en gesponsorde posts en video’s doen, je volgers misleiden door hen producten te laten kopen die ze vaak niet nodig hebben, kortom geld verdienen op de rug van anderen… Influencer zijn, DAT IS GEEN business, laat staan ​​een job. Dit alles is niet meer of minder een verkoper van de nieuwe generatie.”

 

Bloggen: big business of pure passie?

 

Zo, het hoge woord is eruit. Ik erger me dus aan accounts die zoals hierboven zo mooi verwoord staat constant bezig zijn met unboxing, taggen van merken (al dan niet in hun domein), organiseren van give-aways (al dan niet in hun domein), sponsored content (al dan niet duidelijk aangegeven zoals dat zou moeten volgens de guidelines van de FOD),… Als ik zin heb om naar een reclameblok te kijken, dan zet ik mijn tv wel op VTM of VIER.

 

Niet heiliger dan de paus

Pas op, ik heb het ook gedaan. En doe het nog. Maar steeds meer met mate. En ALTIJD eerlijk. Ik ga altijd erbij zetten #gekregen of #collab of #uitgenodigd. Als dat er niet bijstaat, betekent dat dat ik het gewoon zelf betaald heb. Zoals wanneer ik groenten en fruit ging kopen bij Fruit 4 You (ging inderdaad, voltooid verleden tijd, de winkel is sinds zaterdag definitief dicht), of aardbeien bij Fruithoeve Van Poucke of vis bij C-Food Lochristi. Ik betaal alles netjes tot de laatste centiem zelf. Waarom ik die winkels dan vermeld? Omdat ik oprecht fan ben van die lokale handelaars die met veel passie hun job doen en jullie wil inspireren om er ook langs te gaan (en zo te genieten van de lekkerste aardbeien en beste vis van Lochristi en omstreken!).

Maar ja, ik heb dus ook samenwerkingen lopen. Zoals met Campina bvb. Ik hoor het jullie luidop denken: “gisteren was het Wereldmelkdag en wat was jouw eerste Instagram story, Myriam? Just! “Reclame” voor de nieuwe, meer ecologische kartonnen verpakking van de Campina Weidemelk.” Jullie hebben gelijk. Dat is een waarheid als een koe! (Hebdem? ?) En ik heb het er – eerlijk gezegd – moeilijk mee wanneer het merk me vraagt om zo’n commerciële boodschappen uit te dragen. Maar ja, mijn “collab” met Campina is een betalende en dat maakt het dus lastiger om te weigeren.

 

Bloggen: big business of pure passie?

 

Anderzijds is het wel zo dat Campina voor 200% aansluit bij wat ik ben en wat ik doe. Mijn blog had in plaats van Hap & Tap evengoed “Goei Boter en Volle Room” kunnen heten. En dus neen, ik heb er geen spijt van dat ik met het zuivelmerk in zee ben gegaan. Die eurootjes die ik ermee verdien, zijn een druppel op een hete plaat voor al mijn zotte bloguitgaven: backdrops (uit Rusland!), een dure camera, servies, ingrediënten,… Ja, maar ingrediënten mag je niet rekenen, want je eet dat toch allemaal op daarna? Klopt! Maar als een gerecht afgewerkt moet worden met eetbare bloemetjes, dan tel ik daar met plezier 5 EUR / pakje voor neer. Een uitgave die ik niet zou doen als het maar voor een gerecht is voor mijn man en mezelf. (Ik klaag niet hoor, dit alles is volledig mijn vrije keuze!).

Maar ik wil nog even terugkomen op die betaalde collabs. Ik snap dat het niet eenvoudig is voor (jonge) mensen die van hun blog hun job willen maken om voorstellen te weigeren, maar anderzijds heb ik het er moeilijk mee om pakweg de ene week Bru en de andere week Spa bruis te zien passeren in hun feed. (De genoemde merken zijn puur ter illustratie). Of nog, influencers die ‘gezondheid’ claimen en dan overstag gaan voor de centen door een ongezond product te promoten. Of nog, influencers die zweren bij ‘lokaal’, maar dan wel ineens schaamteloos ingrediënten van de andere kant van de wereld in een smoothie zwieren… Een beetje meer ethiek mag wel, naar mijn bescheiden mening. Al zijn de praktijken bij foodbloggers maar klein bier in vergelijking met beauty en fashion influencers. Dat moet ook gezegd worden!

 

Bloggen: big business of pure passie?

 

Dansen op een dunne koord

Ik krijg ook zo’n voorstellen: voor mayonaise, voor bikini’s (true story!), voor vegan spread (niks tegen vegan spread, maar dat past gewoon niet bij deze Miss Zuivel!), maar doordat ik fulltime werk, kan ik die voorstellen vriendelijk maar kordaat weigeren. En echt waar, dan mogen ze nog met zoveel euro’s staan zwaaien als ze willen, ik doe het NIET.

Wat ik wel doe? Dat is producten aanvaarden van startende ondernemers (messen van Ayfema, handmade ceramics van Aster Caemaert, een handgemaakte houten lepel van Joris,…) om die in beeld te brengen. Onbezoldigd. Puur uit idealisme en om die mensen een duwtje in de rug te geven. Wat ik ook nog doe, dat is betalende opdrachten aanvaarden van merken die ik sowieso gebruik en waar ik voor de volle pond achtersta. Grote merken waarvoor ik niet voor niets wil ‘werken’. Maar ook dan probeer ik mijn eigen Hap & Tap stijl te bewaren en jullie te inspireren met kwaliteitsvolle recepten. Ik denk daarbij spontaan terug aan mijn opdracht voor Maille mosterd toen ik mosterdijs maakte.

 

Bloggen: big business of pure passie?

 

Het hoge woord is eruit: ‘werken’. Uuuuuren ‘werk’ kruipen in mijn blog en elk vrij moment gaat eraan op (tot op de kappersstoel toe, al mag dat nu niet meer): gerechten uitzoeken, boodschappen doen (vaak in meerdere winkels), gerechten klaarmaken ondertussen mijn social media verzorgend, foodstyling doen, foto maken, nabewerking van de foto’s doen, recept uittikken, recept delen op de blog en op al mijn social media kanalen (tenslotte wil ik graag na al die ‘moeite’ dat mijn creatie zoveel mogelijk gezien wordt), al jullie vragen beantwoorden (die alsmaar vaker via alle mogelijke wegen gesteld worden: Facebook messenger, Instagram direct message, e-mail, reactie onder het blogartikel zelf,…). Maar voor mij is dat geen werk. Het voelt niet als werk. Het is een passie om mijn kennis te delen en jullie te inspireren. Mijn mooiste beloning? Een spontaan mailtje of een fotootje dat jullie iets gemaakt hebben en dat het lekker was.

En daarmee hebben jullie – wat mij betreft althans – het antwoord op de hamvraag: “Bloggen, big business of pure passie?”. Maar misschien ben ik gewoon goed gek en naïef. Dan zij het maar zo.

Graag eindig ik, zoals ik begonnen ben, met een tekstje van The Socialkind Network:

Doe de dingen met je hart
om dat van de mensen te winnen,
onvoorwaardelijk,
voortdurend
en natuurlijk.
Na verloop van tijd zal je
een grote plaats innemen in dat van hen.

 

Bij een persoonlijk artikel horen persoonlijke foto’s. Met dank aan Wendy van Ekkow!