Terwijl onze rode duivels vandaag aan de aftrap staan van hun eerste WK-wedstrijd en we nog moeten afwachten hoever ze het gaan shotten, kan ik jullie met heel veel plezier én trots laten weten dat ons National Culinary Team het er schitterend vanaf heeft gebracht op de Europese finale van de meest prestigieuze gastronomische wedstrijd ter wereld, de Bocuse d’Or, vernoemd naar de eerder dit jaar overleden Franse sterrenchef Paul Bocuse. Chef Lode De Roover en commis Piet Vande Casteeele behaalden o.l.v. bondscoach Jo Nelissen een bijzonder mooie zesde plaats. Hiermee kwalificeerden ze zich voor de wereldfinale in Lyon die in januari 2019 zal plaatsvinden. Als community manager van de Facebook pagina en Instagram account van het team maakte ik alles mee vanop de eerste rij. Bloed, zweet en tranen heeft het gekost, maar eind goed al goed!
Murphy was in da house…
De reis was tot in de allerkleinste details voorbereid door Ann en Ferdy Debecker, de laatste medaillewinnaar voor België in 1999: Ellen van Destination Unlimited had het reisprogramma opgesteld, er waren 5 butlers van de School for Butlers and Hospitality aanwezig om de 140 supporters, waaronder mezelf, van dienst te zijn, er was een orchestje opgetrommeld (hebdem?) om voor de nodige decibels te zorgen in de tribunes, aan catering en champagne geen gebrek met dank aan de sponsors,… Er kon niks verkeerd gaan.
Stipt om 8u30 stapte ik op de supportersbus die aan het restaurant van Lode, Fleur de Lin in Zele, vertrok. Om 9u16 werd het eerste glas champagne geserveerd. Ik hoef er niet bij te vertellen dat de sfeer goed zat, zekerst? Ruim op tijd arriveerden we op de luchthaven van Charleroi waar ons een feestelijke ontvangst wachtte. Om 12 uur zouden we boarden, maar dat was buiten Murphy gerekend…
Om een urenlang verhaal kort te maken: er was een defect aan het vliegtuig, er moest een technieker komen, daarna moest er een vervangstuk geleverd worden, toen dat er uiteindelijk was, bleek het om het verkeerde onderdeel te gaan,… Conclusie: rond 19u00 werden 100 supporters naar Zaventem gebracht, terwijl 40 supporters (lees: Chinese vrijwilligers) in Charleroi moesten achterblijven met de (ijdele) hoop dat het vliegtuig nog hersteld zou geraken.
Uiteindelijk stapten de 100 supporters, waaronder ikzelf, rond 22u00 in Zaventem op een vliegtuig dat zo uit een WOI-film leek weggevlogen. De piloten pasten perfect in het plaatje en stamden uit hetzelfde tijdperk, zo leek het wel. De magnums Bollinger waren in Charleroi achtergebleven en de catering ook. Maar Murphy niet… Die zat ook aan boord, want we kregen geen slot te pakken om in Turijn te landen en moesten anderhalf uur wachten aan boord van de snikhete zeepkist. We landden uiteindelijk om 02u22 en werden pas om 3u30 aan ons hotel afgezet. Daar ging mijn voornemen om Eataly te gaan verkennen… Iedereen dacht hetzelfde: hopelijk was Murphy op de tarmac in Zaventem achtergebleven!
15 seconden over op 5 uur 35 minuten
Tijdens de Europese Bocuse d’Or finale moeten 20 Europese landenteams het tegen elkaar opnemen. De opdracht: 15 voorgerechten op het bord serveren (met als verplichte ingrediënten: Castelmagno bergkaas en een hoeve-ei, terwijl de helft van het gerecht vegetarisch moet zijn) en het hoofdgerecht voor 15 personen op plateau (verplichte ingrediënten hier: filet van Piemontees rund, kalfszwezeriken en risotto) en dat alles binnen de 5u 35 min.
Maanden hebben Lode en Piet sinds hun selectie (lees mijn verslag van de nationale wedstrijd hier) hierop getraind met Jo als coach en timekeeper. De eerste keer gingen ze meer dan 3 uur over tijd, terwijl ze tijdens de laatste training 20 minuten over hadden. Op D-day leek het even mis te lopen. Nadat de plateau voorbij de 15-koppige jury gedragen wordt, moet alles binnen de 5 minuten op borden gedresseerd worden. Dat komt neer op 20 seconden per bord. Puur gekkenwerk! Lode en Piet slaagden er maar op het nippertje in om de gerechten zonder straftijd door te geven. Maar gelukt was gelukt en de ontlading was bijzonder groot. Bocuse d’Or is topsport!
Een EK, een WK waardig
Nadat het Belgisch team hun gerechten had afgeleverd, was het (bang) afwachten. Na de eerste euforie, begonnen de twijfels te komen… Wat zagen die borden van Noorwegen er toch schitterend uit! En oh, had je Denemarken gezien? Ferdy vertrouwde me toe: “Het E.K. van de Bocuse d’Or is zo mogelijk moeilijker dan het W.K. De concurrentie binnen Europa is bijzonder groot. Van de 10 kandidaten die zich plaatsen voor de wereldfinale zullen er om en bij de 8 ook in Lyon bij de eerste 10 eindigen. Alleen Amerika en een of ander Aziatisch land zullen er nog bijkomen en een plaatsje van een Europese kandidaat afsnoepen.”
Maar eind goed, al goed! De Belgen sleepten een bijzonder eervolle 6de plaats in de wacht! Meteen het beste resultaat ooit op een continentale finale en dat doet dromen van een nog mooier resultaat op de wereldfinale van de Bocuse d’Or in Lyon. Daar zullen Lode, Piet en Jo het op 29 en 30 januari 2019 opnemen tegen Noorwegen, Zweden, Denemarken, Finland, Frankrijk (de top 5 in Turijn, in die volgorde), Zwitserland, Hongarije, IJsland, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten, Canada, Argentinië, Brazilië, Chili, Japan, Thailand, Zuid-Korea, Australië, Singapore, China en Italië. Daar zullen op 30 juni nog 2 Afrikaanse landen bijkomen. Uiteraard blijf ik jullie op de hoogte houden van deze wedstrijd (als ik terug mee mag tenminste… ?). Ik heb echt mijn hart verloren aan deze organisatie en mensen en heb het er lastig mee om deze baby nu (hopelijk tijdelijk) terug te moeten afgeven…
Bedankt, Pieter, dat ik je foto’s mocht gebruiken!