Vorige week vrijdag was ik bij mijn grote blogidool Ann die dankzij Facebook een echte vriendin geworden is, ook in real life. Zij woont in de buurt van Sint-Truiden en Club (n.v.d.r. Club Brugge KV, mijn favoriete voetbalploeg) moest op verplaatsing naar de promovendus en dus vond Ann het een goed idee om mijn dochter en mij uit te nodigen om eerst samen iets te eten en daarna naar de wedstrijd te gaan kijken. Dat vond ik (tot nader order) ook een goed idee en dus reden we, met onze blauw-zwarte sjaals door de ruit, gezwind naar het verre Limburg.

Ann is, zoals je van een foodblogger en op de koop toe ook nog eens foodfotograaf (voor haar portfolio klik hier) verwacht, een echte foodie. Kasten en tafels vol kookboeken dus in haar gezellige living. Ik schreef het eerder al (hier), ik ben niet te vertrouwen in de buurt van kookboeken. Al snel, terwijl Ann de heerlijkste homemade limonade ever voor me maakte, begon ik in een van die boeken te bladeren en twee minuten later was ik al foto’s aan het maken van dit eenvoudige, maar o zo lekkere recept!

Allez, dat het lekker was, kon ik toen pas vermoeden. Nu ja, na al die jaren heb ik daar natuurlijk wel een neus voor. Want wat is dit lekker, zeg! Man, man, man, dat ijs, dat is écht om je duimen en vingers bij af te likken! Die zwarte bessen waren minder mijn dada, maar da’s persoonlijke smaak he. Het werd een super avond. Alleen de uitslag van de voetbalmatch was dat minder. Zonder zege op zak, maar wél met dit nieuwe recept (en met de sjaals op de achterbank) reden we terug naar huis.

Een paar kleine opmerkingen:
– Verwar zwarte bessen niet met blauwe bessen. Zwarte bessen zijn de cassisbessen en die zijn nu verkrijgbaar.
– Ik nam per vergissing citroenmelisse i.p.v. citroenverbena mee, maar daar was ook niks mis mee.
– Om niet voor 1 recept speltvlokken te moeten kopen, gebruikte ik havermoutvlokken.
– Die titel op de foto is een zottigheid voor ene keer, zenne. Ik merkte gewoon dat ik een ‘dode’ hoek had op mijn foto en heb mij een beetje geamuseerd met Photoshop. 🙂

Dessert geserveerd op Dusk tableware van Serax. 

Voor 4-6 personen

500 g zwarte bessen
100 g acaciahoning
3-4 takjes verbena
2 el speltvlokken

Voor het karamelijs:
120 g suiker
400 ml volle melk
200 ml volvette room
3-5 korrels zout
7 eidooiers

Bereiding

Was de zwarte bessen en ris ze van de steeltjes. Doe ze in een met bakpapier beklede ovenschaal (dat maakt het straks makkelijker om de bessen en hun sap in een kom te gieten).

Voeg de honing en citroenverbena toe en meng goed.

Bak de zwarte bessen 10-15 minuten in de oven op 160° C, zodat ze openbarsten en de smaken van de honing en verbena absorberen.

Haal de bessen uit de oven en laat ze in de schaal afkoelen. Doe ze dan in een kom en zet die in de koelkast, klaar om op te dienen.

Voor het karamelijs:
Doe de suiker in een steelpan met dikke bodem en verhit zachtjes tot hij goudbruin en gekaramelliseerd is. Voeg dan melk, room en zout toe en breng aan de kook (je vindt het gebruik van zout misschien vreemd, maar je zult merken dat het de zoetheid van het ijs tempert).

Doe de eidooiers in een kom en klopt het hete melk-roommengsel er grondig door.

Giet het ei-roommengsel terug in de steelpan en zet die op laag vuur. Verhit deze crème voorzichtig en stevig roerend, tot hij een temperatuur van ongeveer 85° C bereikt. Als hij te heet wordt, krijg je roerei!

Haal de pan van het vuur zodra de crème begint in te dikken en giet door een zeef in een kom. Laat de crème een poosje afkoelen en zet hem dan in de koelkast. Roer af en toe, tot de crème helemaal koud is.

Doe de crème in je ijsmachine en draai tot stevig, romig ijs. Zet het ijs in de diepvries tot je het nodig hebt. Het ijs houdt 1-2 dagen zijn verrukkelijke romige textuur.

Serveer de gebakken zwarte bessen met karamelijs, met wat spelvlokken eroverheen gestrooid. Strooi er ook wat verse citroenverbena over.

Je kunt de zwarte bessen ook bewaren en gebruiken als jam, of compote bij pittige kaas.

Bron: recept uit Spis aan tafel.