Ik werd vorige week compleet van mijn sokken geblazen. En dan nog door een jonge gast die wel mijn zoon kon zijn… (al zou ik dan wel een heel jonge moeder geweest zijn). Ik mocht immers met een gezelschap van 6, op uitnodiging van San Pellegrino, bij een van hun Young Talents gaan dineren. De chef die ik toegewezen kreeg, was niet van de minste, nl. Tim Boury. Ja, ja, die Tim Boury zoals in Michelin en Gault&Millau. Mijn verwachtingen waren dan ook hooggespannen. Wel, ze werden meer dan ingelost. ’t was er boenk op, zoals ze in ‘Roeseloare’ zouden zeggen. Deze kerel mag vol vertrouwen uitkijken naar de komende culinaire gidsen. Een tweede Michelinster lonkt!
Tim volgde hotelschoolΒ Ter DuinenΒ in Koksijde. Na passages bijΒ Comme Chez Soi, werkte hij vijf jaar als sous-chef vanΒ Sergio HermanΒ in Oud Sluis, waar hij Filip Claeys (van De Jonkman) opvolgde. In 2008 stond hij aan het hoofd van de keuken vanΒ Belga QueenΒ in Gent om een jaar later zijn eigen zaak te beginnen in de Diksmuidsesteenweg in Roeselare. En sedertdien gaat het bijzonder hard voor de jonge, sympathieke chef. In 2009 werd hij gelauwerd alsΒ ‘Viskok van het Jaar’, een jaar later kreeg hij zijnΒ eerste MichelinsterΒ en ook deΒ Gault&MillauΒ loopt – terecht – bijzonder hoog op met Tim: in 2014 ontving hij de titel vanΒ ‘Jonge Topchef’Β en in de editie 2015 is Boury de enige zaak die voor het eerst een 17/20 haalt, waardoor de jonge chef de titelΒ ‘Topscore 2015’Β krijgt. Hiermee laat hij zelfs zijn leermeester Sergio Herman achter zich:Β The JaneΒ in Antwerpen haalde een 16/20.
Zijn keukenfilosofie:
Hij streeft naar evenwicht tussen de klassieke en vooruitstrevende keuken. Producten moet herkenbaar zijn en hun natuurlijke smaak behouden in lichte en frisse bereidingen.
Onmisbaar in zijn keuken:
Tim: “In mijn keuken is zijn staafmixer onmisbaar. En mijn topteam natuurlijk!”
Uit de zee:
Tim: “Geef mij pladijs, tongschar of zeetong en ik ben in mijn nopjes. Zoβn pure producten, recht uit de zee, meteen op je bord. Dat is toch geweldig?”
Klassieker:
Tim: “Het klein kind komt terug in mij boven als je me een dikke snee versgebakken brood geeft met daarop vers gehakt en pickles.”
Gastvrouw en mevrouw Boury, Inge Waeles, stond ons al met open armen op te wachten in een gezellige en relaxte sfeer toen we afgelopen dinsdag druppelsgewijs het restaurant binnenwaaiden. De vijf vriendinnen waren snel gevonden en geen afstand was hen te groot om naar Roeselare af te zakken voor een bezoek aan het toprestaurant. Ik wist niet wat ik mocht verwachten en had de chef aan de telefoon gemeld dat ‘alles’ dat hij voorstelde voor mij OK was. Dat hij die ‘alles’ geΓ―nterpreteerd had zoals in ‘alle’ gangen was een totale – aangename – verrassing voor mijn gezelschap en mezelf!
De avond wordt ingezet met een friszuur aperitief van het huis dat ons hongergevoel alleen maar aanscherpt. Daarbij komen een ontelbare reeks superverfijnde amuses, pareltjes voor het oog en voor onze smaakpapillen! Een veelbelovend begin.
Gestart wordt met pijlinktvis. Normaal heb ik het niet zo voor inktvis, maar deze was su-bliem! Met een lekker knapperig korstje en perfect gecombineerd met aubergine en sucrine, een goede balans tussen zuurtje, texturen en kruiding.
Nadien volgt een Zeeuwse platte oester. Sorry, maar ik ben weeral geen favoriet van oesters. Maar toch ging ook deze bijzonder vlot binnen (ook bij mijn dochter trouwens voor wie het haar eerste oesterervaring was). De oester werd gepocheerd in wei. Zowel presentatie als smaak zijn van hoog niveau en de combinatie tussen de aardpeer en deΒ spitskoolΒ is top.
De wilde eend die volgt werd gepekeld en komt met een Thai spring roll en werd op smaak gebracht met sumak.Β Technisch perfect en ook mooi gepresenteerd maar vooral boordevol smaakintensiteit. De Β goedkeurende ooh’s en aaah’s van mijn tafelgenoten blijven dan ook niet uit.
Wat daarna komt, is een stukje schelvis dat mij euforisch maakt. Tim is fan van vis en dat hij ooit Viskok van het Jaar was, mag niet verbazen. Hij kiest voor een surf & turf combinatie en serveert er bacon foam bij. Een ratatouille maakt het gerecht compleet. Als perfectie bestaat, dan is dit het wel.
Als hoofdgerecht komt zwezerik met bospaddenstoelen, kervelwortel en demi-glace jus. Het vlees is van een uitmuntende kwaliteit en werd technisch perfect behandeld. Eenvoud primeert en het product krijgt de juiste centrale rol. Spijtig genoeg slaag ik er niet in om mijn bord leeg te eten en voor de allereerste keer in gans mijn leven vraag ik om geen dessert meer te brengen. Uiteindelijk verander ik van mening en laat het dessert toch komen. Gelukkig maar!
Als afronding maken de intense smaken van hazelnoot, merlot-azijn en ganache mijn geluk compleet.
Hoewel niemand nog koffie of thee vraagt, krijgen we toch een festival van snoeperijtjes geserveerd. Ikzelf word als een jarig feestvarken onthaald en krijg nog een extra dessert… Het leven van een blogger kan toch zwaar zijn. π
Mijn conclusie: Tim en Inge zijn een topduo die hun stiel met veel passie uitoefenen. Ze brengen eenΒ zeer verfijnde keuken, vol pure smaken die bruist van originaliteit. Restaurant Tim Boury is een succesverhaalΒ dat de topchef volgend jaar graag verderzet op een nieuwe locatie, nl. een prachtige, historische villa op de Rumbeeksesteenweg aan de rand van de stad. We komen graag terug! Het zou ons niks verbazen dat tegen dan een 2de Michelinster aan Tims firmament prijkt.
Ik heb met heel veel plezier je relaas gelezen en het water kwam in mijn mond van je prachtige tekst en de mooie foto's.
Van mij krijg jij ook alvast een ster!
Grtjs Patsy
Je bent keilief, Patsy!
x
Toch nog even komen piepen wat jij er van vond en sta nu nog meer te springen om te genieten van mijn bezoek vanavond! X
Och, nu ben ik keijaloers, Karin! Geniet ervan met al je zintuigen!
x